او فرزند حسین بن على(علیه السلام) سومین امام شیعیان جهان، مادرش«شهر بانویه»، مشهورترین لقبش«زین العابدین» و«سجاد» است.
امام سجاد(علیه السلام) در سال سى و هشت قمرى دیده به جهان گشود و دوران کودکى خود را در شهر مدینه سپرى کرد. حدود دو سال از خلافت جدش امیر مؤمنان(علیه السلام) را درک نمود و پس از آن مدت ده سال شاهد حوادث دوران امامت عموى خویش امام مجتبى(علیه السلام)که تنها در شش ماه آن عهده دار خلافت اسلامى بود.
پس از شهادت امام مجتبى(علیه السلام) در سال 50 هجرى، به مدت ده سال در دوران امامت پدرش حسین بن على(علیه السلام) که در اوج قدرت معاویه با او در ستیز و مبارزه بود، در کنار او قرار داشت. در محرم سال 61 هجرى در جریان قیام و شهادت پدرش حسین(علیه السلام) در سرزمین کربلا حضور داشت.
پس از فاجعه کربلا که امامت به او رسید، همراه دیگر اسیران اردوگاه حسینى به اسیرى به کوفه و شام برده شد، و در این سفر سر پرست و تکیه گاه اسیران در کوران مصائب و گرفتاری ها بود. او در این سفر با سخنرانی هاى آتشین خود حکومت یزید را رسوا ساخت و پس از باز گشت از شام، در شهر مدینه اقامت گزید تا آنکه در سال 94 یا 95 هجرى به شهادت رسید و در قرستان معروف «بقیع» در کنار قبر عمویش امام حسن(علیه السلام) به خاک سپرده شد.
امام على بن الحسین در
دوران امامت خود با زمامداران یاد شده در زیر معاصر بوده است:
1 - یزید بن معاویه (61 - 64 ق). 2 - عبد الله بن زبیر (61 - 73). 3 - معاویه بن یزید (چند ماه از سال 64). 4 - مروان بن حکم (نه ماه از سال 65). 5 - عبد الملک بن مروان (65 - 86). 6 - ولید بن عبد الملک (86 - 96
صحیفه سجادیه :
صحیفه سجادیه که از ارزنده ترین آثار اسلامی است ، شامل 57دعا است که مشتمل بر دقیقترین مسائل توحیدی و عبادی و اجتماعی و اخلاقی است ، و
بدان "زبور آل محمد ( ص )" نیز می گویند .
