به هر حال فرازهای زیارت أربعین که از امام صادق(ع) روایت شده و بهما رسیده، در درجه اول، شناخت امام حسین و راه او است؛ که انسان نباید در برابر ظلم و جور ساکت بنشیند و از سوی دیگر، نشانگر این نکته است که چگونه عدّهای با پیروی از هوای نفس تا چه اندازه در وادی هلاکت سقوط کردهاند. در فرازی از این زیارت میخوانیم که:
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أنه ... بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ و حَیرَهِ الضّلالهِ و قد تَوَازَرَ علیه مَن غَرّتهُ الدّنیا و بَاعَ حَظَّهُ بالأرَاذلِ و شَرَی آخرتَهُ بالثَّمنِ الأوکَسِ و تَغَطرَسَ و تَردَّی فِی هَوَاهُ»
خدایا گواهی میدهم که او خون پاکش را در راه تو به خاک ریخت؛ تا بندگانت را از جهالت و حیرت و گمراهی و مردمی که فریفته دنیا شدند و بهره آخرتشان را به متاع ناچیز و پست دنیا فروختند و ظلم و جور کردند و در پیروی هوای نفس هلاک شدند، نجات دهد.