نجوای راغبین

لحظه ای مناجات با خدا ؛

وَ مَنِ الَّذِی أَنَاخَ بِبَابِکَ مُرْتَجِیاً نَدَاکَ فَمَا أَوْلَیْتَهُ‏

و کیست که به امید عطایت آمد و محروم برگشت ...

۱-ِ یَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ

اى خدایى که هرگاه بنده‏اى از او سؤال کند عطا خواهد کرد

 

2-وَ إِذَا أَمَّلَ مَا عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُنَاهُ‏

و هرگاه امیدى به او داشته باشد به امیدش مى‏رساند

 

3-وَ إِذَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ قَرَّبَهُ وَ أَدْنَاهُ‏

و هرگاه بنده‏اى به او رو آورد مقربش مى‏گرداند

 

4-إِلَهِی مَنِ الَّذِی نَزَلَ بِکَ مُلْتَمِساً قِرَاکَ فَمَا قَرَیْتَهُ‏

اى خدا آن کیست که وارد بر تو شد و درخواست مهمانى کرد و تو مهمان نوازى نکردى

 

5-وَ مَنِ الَّذِی أَنَاخَ بِبَابِکَ مُرْتَجِیاً نَدَاکَ فَمَا أَوْلَیْتَهُ‏

و آن کیست که به امید عطاى تو به درگاهت فرود آمد و محرومش ساختى

 

6-أَ یَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بَابِکَ بِالْخَیْبَهِ مَصْرُوفاً وَ لَسْتُ أَعْرِفُ سِوَاکَ مَوْلًى بِالْإِحْسَانِ مَوْصُوفاً

آیا نیکوست که من از درگاهت محروم برگردم در صورتى که من مولایى که به لطف و احسان معروف باشد جز تو نمى‏شناسم

 

7-کَیْفَ أَرْجُو غَیْرَکَ وَ الْخَیْرُ کُلُّهُ بِیَدِکَ وَ کَیْفَ أُؤَمِّلُ سِوَاکَ وَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ لَکَ‏

چگونه به غیر تو امید داشته باشم در صورتى که هر خیر و نیکویى به دست توست و چگونه آرزومند جز تو باشم در حالى که آفرینش و حکم بر خلق مخصوص توست

 

8-کَیْفَ أَنْسَاکَ وَ لَمْ تَزَلْ ذَاکِرِی وَ کَیْفَ أَلْهُو عَنْکَ وَ أَنْتَ مُرَاقِبِی‏

اى خدا چگونه تو را فراموش کنم در صورتى که تو همیشه مرا در نظر دارى و چگونه از تو غافل گردم در صورتى که تو پیوسته مراقب حالم هستى

 

9-إِلَهِی بِذَیْلِ کَرَمِکَ أَعْلَقْتُ یَدِی وَ لِنَیْلِ عَطَایَاکَ بَسَطْتُ أَمَلِی‏

خدایابه ذیل کرمت دستان خودآویخته ام وبراى رسیدن به عطایاى تو دستان خود راگشوده‏ام

مناجات راغبین - مفاتیح الجنان - شیخ عباس قمی